Overlijden

Gisteren kreeg ik te horen dat een neef van mij was omgekomen tijdens een verkeers ongeluk. Een neef die ik kende ,nog geen jaar kende en nog nooit in real live heb gezien. Ik heb hem gesproken via het internet en telefonisch. En ik hield gewoon al van hem.
Nu hij er niet meer is ,is het jammer dat ik hem niet heb ontmoet. Hem niet heb kunnen omhelzen en gek met hem heb kunnen doen. Het is gewoon weg verschrikkelijk als ik er nu bij stil sta dat, onze 1e ontmoeting een zal zijn waarbij ik afscheid ga nemen. Een zal zijn waarbij hij niet leeft. Een onmoeting waarbij ik hem ontmoet en hij mij niet. Hij was nog niet eens zo oud 38 jaar, en heeft een zoontje van 13.
Zijn ouders, het lijkt mij wel heel erg om je kind te gaan begraven. Je kind, gezond, slim en een die zich niet met verkeerde mensen bezig hield. Een van wie je verwachtingen had en dan is hij ineens weg. Zonder aankondiging. Weg. Weg. Weg van vrienden, familie, broers, zussen, weg van ja ouders. Je ouder hebben je zien komen en dan nu zien ze je ook gaan. Dit zijn nou van de dingen die jammer zijn van het leven.

Published with Blogger-droid v1.7.2