Verdriet

Verdriet is wat ik voel, in mijn hart
Het is niet wat ik bedoel, als ik aan liefde denk
Ik mis je aanwezigheid, maar je bent hier niet
Hoe je mij verblijd, al geloof je me niet
Ik lig hier alleen, met het verdriet in mij hart.
Morgen een nieuwe dag, Een nieuw begin
Een neppelach, vol van verdriet
want dat is hoe het voelt, binnen in
Niet zoals bedoeld, evenmin
Blijf ik huilen, om hoe dit verloopt
Wil ik schuilen, voor het verdriet
Dat bij mij al bestaat.

Kinderen

Ik zou heel graag kinderen willen. Een stel van 3 of 5. Als eerst wil ik een jongen en wat daarna volgt maakt mij niet uit. En hoop ook dat ze allemaal gezond mogen zijn. Gezond en lief. Gezond, lief, en vrolijk. En een beetje op mij lijken.  Ik hoop dat ze al mijn goede kwaliteiten meekrijgen en ook die van hun pappa.

Toen ik een jaar of 14 was hoopte ik dat als ik met een blanke jongen zou eindigen ik als eerst een meisje zou krijgen. En mocht ik met een creoolse man eindigen ik als eerst een jongen zou krijgen. Waarom..... Van wege de haren.

Nu ben ik met een blanke man en maakt het mij niet zoveel uit wat ik krijg. Als hij/ zij maar gezond is.

Ben wel een beetje bang als het wel zal lukken. Kinderen. Gezien wat er in het verleden is gebeurd. Ik hoop zo dat GOD mij vergeeft en nogmaals zeggend met zoveel liefde. 
Zucht.
Positief denken denk ik dan weer.

Wat heb ik te bieden waarom zou ik kinderen moeten krijgen.
Omdat ik zorgzaam ben, en heel veel liefde heb om te geven. Ik verlang ernaar om te verzorgen. Om verantwoordelijk te zijn voor iem.